Yaradılışımızda beynimize yerleştirilen muazzam organ, sistem ve programlar gereği insan olarak unutkan yaratıklarız. Eğer unutmak olmasaydı başımızdan geçenler, yaşadıklarımız, düşündüklerimiz, duyduklarımız üst üste birikseydi ve sürekli hatırlasaydık bu hayat çekilmez, bu dünya yaşanmaz hale gelmez miydi?
Ancak unutkanlığın bu faydalarının yanında, yaratılışımız gereği içimizde var olan “alışmak, fark etmemek, önemsememek, kıymetini bilmemek, yokluğunun nelere mal olacağını düşünmemek gibi” insani duygularımız da vardır…
Mesela kalbimiz, beynimiz, böbreklerimiz, akciğerlerimiz, karaciğerimiz, dalağımız, pankreasımız, sindirim sistemimiz, dolaşım sistemimiz, lenf sistemimiz gibi birçok organ ve sistemimiz hiç haberimiz olmadan, 24 saat hiç durmadan çalışır ve bize hizmet eder ama biz o organı, sistemi veya uzvumuzu kaybedene kadar hiç yokmuş gibi davranır onları hasta etmek için elimizden geleni yapar ve ne kadar değerli olduğunu hiç aklımıza bile getirmeyiz…