Güven aşısı

Veysi kabaca öğretmeninden bir anı

Merhaba sevgili dostlar.

Bu yazımı mutlaka okumanızı rica ediyorum. Özellikle öğretmen arkadaşlarımın ve öğrenci velilerimizin.

Yaklaşık iki yıl önceydi. Oğlumun düğünü için sattığım arsanın parasını bankadan nakit olarak aldım, başka banka hesabına yatırmam lazım, tam bu sırada öğlen tatili başladı okula geldim. Parayı poşetle masanın üzerine koydum. İki ders ve teneffüsler boyunca orada kaldı. Son derse girerken zeki, hareketli, meraklı bir öğrencim müsaade alıp bir soru sordu.

"Öğretmenim o poşette ne var, ben meraktan öldüm?" dedi.

"Önemli bir şey değil oğlum" deyip geçiştirmek istedim. Ama öğrencim ısrarla öğrenmek istiyor.

"Oğlum madem o kadar merak ettin açıp baksaydın."

"Sizden izinsiz olmaz öğretmenim."

"Önemli bir şey değil oğlum."

"Öğretmenim ilaç desem..." değil

"Kurabiye desem paket gibi gözüküyor ben bunu öğrenmezsem bu gece uyuyamam."

Tam bir hayat dersi verecek ortam oluşmuştu.

"Para" dedim.

"İnanmam öğretmenim, o kadar paranın masanın üzerinde ne işi var?"

"Evet oğlum para." "İnanmam, göster o zaman."

Poşeti ters çevirip 200 bin liralık bandajlı paketleri masanın üzerine boşalttım. Sınıfta koro halinde "aaaa gerçekten paraymış…"

Meraklı öğrencim: "Ama öğretmenim onları masada bırakıp teneffüste dışarı çıktınız."

"Ne olmuş çıktıysam?"

"Ama öğretmenim alırlar diye hiç düşünmediniz mi nasıl güvendiniz?"

"Çocuklar ben size yarınlarımı, çocuklarımı torunlarımı, yaşlılığımı, her şeyden önemlisi ülkemi emanet edip güveneceğim. Üç beş kuruş parayı mı güvenemeyeceğim?"

Çocuklarda şaşkın bir durgunluk.

Arkalarda oturan zeki olgun, az konuşan bir erkek öğrencim ayağa kalktı

"Öğretmenim bizi böylemi görüyorsunuz?"

"Evet oğlum, benim gözümde ve gönlümde sizler, her şeyimi güvenebileceğim insanlarsınız."

Öğrencim bana doğru koştu , sarıldı,....

Ağlamaklı bir sesle:

"Öğretmenim Allah yemin ederim ki sizin bu güveninize layık olmak için ömrümün sonuna kadar dürüst insan olup bu güveninizi boşa çıkarmayacağım..."

Tüm sınıf gelip sarıldılar, herkes aynı duygu ve cümleyi tekrar etti.

Ciltler dolusu erdem bilgisi ezberletmekten daha etkili ve kalıcı olduğuna inanıyorum.

İyi ki öğretmen olmuşum. 33 yıllık öğretmenlik hayatımda buna benzer onlarca yaşanmış hatıralar var. Nasip olursa paylaşmak isterim.