"Cepler boş, bayramlıklar raflarda kaldı… Yetkililer duysun!"

7 Nisan'da başlayıp 13 Nisan'a kadar devam eden Polis Haftası. Kutlu olsun…
Ancak biz, halkın güvenliğiyle ilgili sorumluluğu sadece polisimize yükleyemeyiz.
Sokakta hâlâ tedirgin yürüyen, yoksulluktan sesi kısılan vatandaşların güvenliği, sadece üniformada değil, vicdanlarda aranmalı.

Bir kadının, otobüse binerken veya gecenin geç saatlerinde sokakta yürürken hissettiği korku, o kadar yaygın ki…

Kadına şiddet ve cinayetler artık sıradan hale geldi. Peki, güvenliği sağlama görevi sadece polise mi ait, yoksa tüm toplumu ilgilendiren bir mesele mi?

Bir de çok konuşulan şu kelime var: Normalleşme. Siyasetin yeni modası. Kim ne yaparsa yapsın, adına "normalleşme" deniyor. Bir gün bakıyorsunuz sarayla görüşülüyor; ertesi gün ekonomik kriz “makul” gösteriliyor. Bir bakıyorsunuz koltuklar korunuyor, bir bakıyorsunuz halk unutuluyor. İktidarıyla, muhalefetiyle Meclis sıralarında "normalleşenler", peki sizce halkın yaşadığı bu hayat normal mi?

Bayram geçti evet. Ama buruk geçti. Emeklinin yüzü yine gülmedi, çocuklar yine vitrinlere bakıp geçti. Eskiden çocuklar bayramlıkla sevinirdi, hayal oldu. Şimdi babalar doğalgaz faturasını görünce içine kapanıyor, derin bir of çekiyor. Bir dede, torununa harçlık değil, içi sızlayarak öğüt veriyorsa, o evde eskiden sık kullanılan kelime devlet babanın eli değil, gölgesi bile yok demektir.

Memleketime bahar geldi ama soğuk hâlâ cebimizde. Parklar yeşerdi ama halkın sofrası soldu. Biri tatil planı yapıyor, bir diğeri yok hükmünde kalan son maaşla pazarda geç saatleri bekliyor. Doğal gazı hâlâ açamayan insanlarımız var nisan ayında. Ve Meclis, sadece kendi iç gündemiyle meşgul. Halbuki halkın gündemi yakıcı. Ve bu yangını söndürmesi gerekenler, orada oturan herkes: İktidar da muhalefet de... Koltukta oturan her bir sorumluluk sahibi…

Bir diğer önemli mesele ise sürekli gündemin başka bir yöne çekilmesidir. Ülkemizde, her geçen gün daha derinleşen ekonomik kriz, güvenlik sorunları gibi büyük meseleler varken, sıkça gündem değiştirme çabaları dikkat çekiyor. Bu durumu başarıyla yapanlar, ne yazık ki halkın gerçek sorunlarına odaklanmıyorlar. Ancak halk, bu gerçekleri çok iyi biliyor ve yaşadığı zorlukları görmezden gelenlere karşı bir uyanış içindedir.

Velhasıl… Bu yazıyı şu anda muhatapları okurken, yine içlerinden biri mutlaka diyordur ki: “Bu da geçer...” Ama geçmiyor efendiler. Geçmiyor çünkü bu düzen, hâlâ yoksulu, garibanı ezerek üzerinden geçmeye devam ediyor!