Ali İnandım

Eski Hollanda Başbakanı yeni NATO Genel Sekreteri Mark Rutte, tabiatına uygun işi bulmuş. Göreve gelişi 2 ay oldu, göğsünü gere gere savaş davulu çalıyor, “Savaş dönemi zihniyetine geçme zamanı geldi” demiş.

NATO Genel Sekreteri olana kadar bize demokrasi, insan hakları, uluslararası hukuk falan diye ders veriyordu bu adamlar. Yoktan var edilen Ukrayna-Rusya Savaşı ile üstüne bizzat kendi ağızlarıyla destekledikleri Filistin’deki soykırım, daha önce sessiz kaldıkları soykırım ve katliamların düşüremediği maskeyi indirdi.

Mart 2017’de referandum kampanyası için Türk seçmenlerle buluşmaya giden zamanın Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu’nun uçağına iniş izni vermemiş, karadan Rotterdam’a giden Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Fatma Betül Sayan Kaya’nın Rotterdam Türkiye Başkonsolosluğu’na girişi engellenmiş, bir de ‘istenmeyen kişi’ ilan edilerek sınır dışı edilmişti.

Böyle devam ederse gelecek yerel seçimlerde yüzde 80’e çıkar Mansur Yavaş’ın oyu. Önceki dönemin muhalefet anlayışı, yüzde 61’le iktidar partisi adayının iki katına çıkarmıştı Yavaş’ın oylarını. Yanlışa devam ediyorlar.

Temel hizmetler başta olmak üzere, ‘Hizmete muhalefet olmaz’ demiştik, baktık değişen bir şey yok ‘Seçimi kaybetmek için devam edin’ dedik 31 Mart 2024 Yerel Seçimleri’nin 6 ay öncesinde.

Hem yönetimdeyken yapmadıklarını muhalefete düşünce eleştirdikleri için hem de muhalefeti temel hizmetlere zarar verecek biçimde pervasızca yaptıkları için uyarı seviyesini yükseltti başkent seçmeni; 31 Mart 2019 Yerel Seçimleri’nden 3 belediye çıkarabilen CHP, 2024 seçimlerinde Büyükşehir dahil, 16 belediye çıkardı.

Şimdiye kadar yaşadıklarımız arasında dünyada bu kadar kafa karışıklığı yaratan örneğini görmemiştik. İki hafta olacak neredeyse yerli-yabancı, kendinden emin siyasetçilerin, diplomatların, askerlerin, yorumcuların, gazetecilerin, bu kadar kendine güvensiz, tereddütlü değerlendirmeler yaptığına şahit olmamıştık.

Çok acayip bir şey döndü Suriye’de ve tanımlayamadılar, tanımlamaya cesaret edenlerin değerlendirmeleri, saatler içinde boşa çıkabildi.

Çünkü ya kişiler aynı ama roller değişmişti, ya düşmanlar iş birliği yapmış, dostlar dağılmıştı, dostluğu ve düşmanlığı bir arada götürebilenler vardı, 13 yıldır meydanı boş bırakmayanlar ortadan kaybolmuştu, halkın burnundan getirip eziyet edenler, özgürlük kahramanı olarak alkış, tezahürat karşılanıyordu şehir girişlerinde, dün talan edenler, bugün yağma bekçisi oldu, aşılamayan cepheler, domino taşından hızlı yıkıldı, her şeye maydanoz ülkeler suspus, 50 yıldır kurduğu düzenin iki haftada ters yüz oluşuna sessizce çekilerek yanıt verenlerse onlardan sessiz…

Birleşirse insan insanlıktan, toplum, düzenden şarampole devrilir. İnsanı ve yaşamı anlamlandırmak imkansızlaşır, hayvan beynimize hapsolur, hayvani içgüdüleri doyurmakla yetinir, beynin ve ruhun insanı insan yapan aşamasına geçemez, insan gelip hayvan gitmiş oluruz dünya cennetinden.

İngiltere’nin dünyaca ünlü Oxford Sözlüğü, her yıl olduğu gibi bu yıl da yılın sözcüğünü seçti; 2024’ünki iki sözcüklü ‘Beyin Çürümesi – Brain Rot’ oldu. Bu terimin kullanılış sıklığının 2023-2024 arası yüzde 230 oranında arttığı görülmüş, çok isabetli bir tercih olmuş. Bir uyanış göstergesi.

Beyin çürümesi, zihinsel ve düşünsel durumun bozulması, önemsiz ve zorlayıcı olmayan içeriklerin aşırı tüketimiyle beynin işlevsizleşip patates olmasıdır özetle.

Bir komedyeni başkan yaptılar kendilerine, geldiğinden beri hiç güldürmedi Ukraynalıları. Ağlıyor ve başka ülkeler için ölüyorlar. Olan oldu Ukrayna’da, sahiplerinin hizmetkarı İngiltere çekirdekli Batı aklı, bilerek çok kötü oynanan bir oyun koydu sahneye. Sahne kenarından sufle verirken de hem görünüyor hem duyuluyorlar.

Oyunun kötülüğü ya da yönetenlerin beceriksizliği hiç umurlarında değil. Dünya sahneye bakıyor mu, bakarken rahatsız oluyor mu, kötülükten korkup kendine ders çıkartıyor mu, siniyorlar mı, oyunun amacı bu. Kimse bir sanat eseri sergileme derdinde değil, kötülüğün, kargaşanın eseri peşindeler. Paralar, su gibi silahlara akıtılıyor, sahnede de gerçek kan.

Oyuna ilgi azaldıkça daha kanlı sahnelerle ilgiler uyarılıyor. Bu insan mezbahasından gözünü alamıyor seyirciler, şoke olan zihinleri, felç olan muhakemeleri ile izliyorlar.

Dünyanın dönüşü hızlandı sanki, ne içeride ne dışarıda gündemler ılımıyor, kaynama ısısına doğru yükselmeye devam ediyor sıcaklığı. Daha şimdiden yorucu, yıpratıcı bir çarkı izliyoruz, başımızı döndürüyor, bulantı yapıyor. İnsan dikkati ve muhakemesini körelten bir akış var.

Her biri aylarca ülke ya da dünya gündemi olacak konular, birkaç gün, günün yarısını bulmadan ya da birkaç saat içinde düşüyor gündemden. Çok önemli ile daha az önemli konular, medya denen çimento karma makinesinde karılıp, odaklanmayı körelten bir bulamaç olarak zihinlerimize dökülüyor.

Önemli ve önemsiz, aynı değerde ilgiye eşitleniyor elenmemiş bu gündem bulamacından dolayı. İçine medyanın, bir de gündem olmayan kendi şişirdiği konuları katalım. İnternetten akan ve sosyal medyada köpürtülmüş içi boş, yalan dolan gündemleri katalım.

Hak ve hukuk çiğneme döngüsüne yine girdi Batı ama bu sefer, gömüleceği bataklıkta sonuçlanacak macerası. 100 metreci çevikliğiyle bataklığa koşuyor, bu kez de aşacaklarına inanıyorlar. Başkalarını bataklığa atıp, onları çiğneyerek aşıyorlardı eskiden, hiç öyle bir gelecek görünmüyor aldıkları kararlar, uyguladıkları siyaset ve çiğnedikleri haklar ve hukuk açısından.

Son 30 yılda Hocalı, Bosna, Ruanda, Arakan’da olduğu gibi, en az 4 soykırımı izlediler kıllarını kıpırdatmadan. Şimdi Filistin’dekini her gün canlı yayın izliyor, hatta silah satarak uluslararası kuruluşlarda sessiz kalarak üstüne destekliyorlar soykırımı.

Daha büyüğü Sudan’da işleniyor; tecavüz, sokakta infazlar, etnik temizlik, kasıtlı yakılan yıkılan evler, 15 milyon insan göçtü ülkeden ama adı geçmiyor haberler ve Batı gündeminde.

Bütün dünya aynı tehdit altında, ABD, İngiltere, Avrupa ya da Çin, Rusya ayrımı yok. Ayrıcalıklı ülke ayrımı yok bu sefer, küresel bir dönüşüm hazırlanıyor çünkü. Herkes hedefte, dirençli ulus devletler öncelikli.

Kargaşa lazım, ortalığı toza dumana katmak, puslandırmak lazım bu dönüşüm hazırlıklarını perdelemek için. Hiç görünmesin diye de herkesin kendine göre torbasını başına geçirmeye çalışıyorlar. Dikkatler odaktan uzaklaştırılmalı, dağınık olmalı.

Salgınlar, çatışmalar, enflasyonlar, kıtlıklar, enerji krizleri, çok istikrarsız para hareketleri, tedarik zinciri kırık ticari düzen, psikolojik çökertme, siyasi ya da toplumsal her türlü iç çatışma kışkırtmaları… Nereden zayıfsanız oradan başlıyorlar, bütün düğmelere aynı anda basacaklar sonunda.

Genel seçimlerde, özellikle de yerel seçimler öncesi defalarca ‘Yapmayın!’ yazılarımız doldurdu köşemizi. Duyarsızlıkla nasırlaşmış vicdanlar, bildiğini okumaya hiç fren koymuyor. Ne kamu kurumları ne şirketler, ne onların siyasetçisi, yöneticileri, insafsızlık sınırlarını zorlamaktan çekinmiyor. Yarışıyorlar hatta.

Belediye meclislerinde, muhalefet edecek diye su gibi temel ihtiyaç yatırımlarını engelleyebilen, sokaktan kopmuş bir duyarsızlık, pervasızlık yarışması.

Ankara Büyükşehir Belediyesi Polatlı’ya, Elmadağ’a, Kızılcahamam’a, Çubuk’a, Akyurt’a, Mamak’a, Gölbaşı’na, Bala’ya su götürmeye çalışırken muhalefet edeceğiz diye önce Belediye Meclisi dolandı bacaklarına. Polatlı ve Gölbaşı’nda vatandaşlar, çok sert tepki gösterdi partilerine “Ne yaptığınız sanıyorsunuz” diye. Yine de ince ince kemirmekten geri durmadı yaptığını siyaset sananlar.

Geçen hafta ‘Şimdiden seçim havasına mı girdi Ankara?’ydı yazımızın başlığı. Daha belediyelerin konser masrafları yoktu ortada. Konser maliyetlerinden başlayan tartışma, hükümet ve etmediği tahsilatlar aklına gelen SGK gibi kamu kurumlarının birbiri peşi sıra yüklenmesiyle ülke gündemine oturdu.

Geçmişin sorulmayan hesaplarını atlayıp, müsriflik akıllara geldi, borçları önüne kondu daha yeni seçilmiş belediyelerin. Gözlerimizi yaşartmıştı duyarlılık.

“Şimdiden seçim havasına mı girdi Ankara?” demiştik ama hiç de girdiğini kabullenmek istemeyerek. Neden seçim havasını istemediğimizi de anlatmıştık.

Ne kadar duyarlı, hak yenmesine hassas, kuruşun hesabını soran siyasetçilerimiz, akademisyenlerimiz, gazetecilerimiz varmış, geleceğe ümitle bakarken gözleri nemleniyor insanın. Ankara Büyükşehir Belediyesi bayram konserlerini, nasıl da ülkenin gündemine sokacak hassaslıkta incelemiş, hesabını soruyorlar. Kamu yararına beklediğimiz, çok güzel hareketler bunlar.

Yanlış yapan cezasını çekmeli, savunulacak yanı yok.

Çekmeli de yanlışı aleni, belgelenmiş, kasıtla devam ettirip yaptığı yanına kalanlardan hesap sorduğunu görememiştik bu dürüstlük timsali koronun. Şefine sadık koro üyelerinin bir dürüstlük devamlılığı olmadığı için detone çıkıyor sesleri, kulak tırmalıyor.

Seçimler değil de biri biterken diğerinin dedikodusu yetiyor hem ülkeye hem başkente zarar vermeye. Daha yerel seçim üzerinden 7 ay geçmiş, genel seçimin derdine düşüldü. 17 yıldır bir nefeslenip, unutturmadılar, çıkamıyoruz seçim girdabından.

“Seçim” demek, hizmetler yavaşlayacak ya da duracak demek bu ülkede, bürokrasi işini değil, makam mevki takip edecek, işini ya aksatacak ya serecek demek. Siyasilerin bu kadar çabuk ve kolay telaffuz etmemesi lazım ‘seçim’ sözcüğünü.

Daha seçimlerin yılı dolmadan laf kalabalığı, atışmalardan ibaret, sonraki seçime kadar havanda su dövüyoruz. Seçim ya zamanında oluyor ya da biraz önce ama her günü haftaya seçim olacakmış hararetiyle yaşıyoruz. Seçime kadar boş işlerle uğraşıyoruz yani.

Dünyanın, bir siyasi kasırga ve uluslararası kargaşa arifesinde olduğu hatta bu kasırga ve kargaşanın içine itildiği açık artık. Kargaşa perdesi, Ukrayna ve Filistin’de açıldı. Siyasi kasırgaysa Amerika Birleşik Devletleri’ndeki seçim sonrası başlayacak anlaşılan. Gelişmeleri öngören ve önlem alan devletler ile öngöremeyenler, kararlarının karşılığını görecek.

Örneğin Avrupa öngöremedi, üstelik hala burnu havada boşa sallıyor eski etkinliğinin sürdüğünü sanarak. Yeni kurulması planlanan siyasi, ekonomik ve toplumsal sistemi, açık ara ıskalamış durumdalar. Hiçbir uluslararası sorunun ya da çözümün içinde yoklar, bir silkinme yaşanmazsa kaytarmacılığı oyun dışı bırakacak kıtayı.

Örneğin doğuda, Şangay İşbirliği Örgütü (ŞİÖ) ile 1996 yılında dayanışma adımları atılmıştı. 2009 yılında yine doğu yani Asya’da, ekonomik işbirliği örgütü BRICS’in temeli atıldı. Bunlar, Sovyetler Birliği’nin çöküşünden sonra dünyada bozulan güç dengesini yeniden sağlama girişimleriydi.

Haberlerde görmüyoruz ama bazı üniversitelerde ‘karşıt görüşlü’ öğrenci kavgaları başladı. Düne kadar karşıt görüşlü değillerdi sanki, eş zamanlı birden karşıt görüşlü oldukları akıllarına gelmiş. Türkiye ne zaman istenileni yapmasa bu karşıt görüşlülerin aklı başına geliyor. Gençler pek bilmiyor ama 1970-80 arasını yaşayanlar, 1990’ların karanlık tünellerinden geçenler, çok iyi tanıyor bu karşıt görüşlüleri.

2007 ile 15 Temmuz 2016 arasında, bir kez daha kışkırtmanın zirvesini yaşadık. Bütün tahrikler ve sonuçları, 934 yıl önce devlete kast eden Haşhaşiler’den bin beter, devlet tarihinin en sinsi, tehlikeli ve gözü kara örgütlenmesi FETÖ’yü açığa çıkardı.

12 Eylül 1980’de olduğu gibi, 15 Temmuz 2016’da da bir gecede duruldu kaynayan sokaklar. Birbiriyle çatıştırılan resmi kurumlar, bir gecede hizaya geldi.

Türkiye Cumhuriyeti, ikinci yüzyılına girerken yeni dönemin başladığına işaret somut gelişmeler oluyor. 10 Kasım 1938’den sonra ayaklarına bağlanan prangalardan yavaş yavaş kurtuluyor, üstüne çullanmış sömürüyle var olmayı devlet olmak sanan vampirleri atıyor bir bir sırtından. Nihai silkinmesine doğru sabır ve ölçülü yürüyüşü sürüyor. Yükü hafifledikçe koşması kolaylaşacak.

PKK ve FETÖ yükünün ağırlığını, her gün biraz daha hafifletiyoruz.

İçeride eli ayağı hiç durmayan ülkeler ve istihbarat örgütleri, hiç de rahat değil artık. Tezgahları çabuk açığa çıkarılıyor, ya memleketinde ya cezaevinde alıyor soluğu hizmetkarlar.

TUSAŞ’a İsrail’in, ABD’nin, İngiltere’nin, Fransa’nın, Almanya’nın, kalan Avrupa’nın taşeron şirket işçisi teröristler geldi. PKK şirketi, Rusya’ya da çalışır, Birleşik Arap Emirlikleri’ne de. Kendi ideolojisi, ilkesi, hedefi yok, şirket olarak kimden olursa verilen işleri yapıyorlar Kürtlere de yaşamı zehir ederek.

TUSAŞ’a gelen, işleri terörizm olan işçiler, 5 canımıza kıydı, 22 kişiyi yaraladı ama taşıdıkları ağır mesajı tam iletemediler. Cümlenin başında ağzına tıkıldı buyrukları. Akşamına Türk Silahlı Kuvvetleri ve MİT’in mesaja yanıtı geldi, 2 gündür şirketin altyapı ve mühimmat depolarını vuruyorlar.

Yani devlet, “Sizin dediğiniz gibi olmayacak” diye yanıtlıyor kısaca tehdit mesajını.

Fetullahçı Terör Örgütü’nün (FETÖ), 62 yıllık geçmişi var. 101 yaşındaki Cumhuriyet’in 62 yılı, bu örgütün altımızı oymasıyla geçmiş. Daha da devam ediyorlar, ne yaptığının farkında bile olmayan hipnotize müritleriyle. İnat ve ısrarla hala kendi millet ve devletini, arkadan çelmeyle yıkmaya uğraşıyorlar.

2016 Eylül ayında adını hatırlayamadığımız, dünyadaki her türlü örgüt ve örgütlenme biçimlerini inceleyen bir akademisyen, “Dünyada ilk kez böyle bir örgütlenme biçimiyle karşılaşıyorum, benzeri yok” demişti. Her yerin ve her şeyin içine sızan, yavaş yavaş öldürmek üzere bütün organların işlevini bozan bir zehir olarak zerk edilmişti topluma.

Meşhur dergilerinin adı da ‘Sızıntı’ydı zaten, buram buram bozguncu sinsilik kokan, olumsuz anlam içeren ismiyle.

Hem trafik hem toplu taşıma eziyete, şikayetler çığlığa dönüşmüş durumda başkentte. Özel araçların şehrin merkezlerine bu kadar kolay girebiliyor olması trafiğe çözüm beklentimizi geciktirir ama toplu taşımada, can simidi olacak rahatlatmalar acil uygulamaya konmalı.

EGO Genel Müdürleri’nin sıkça değişmesi de sorunların en azından hafifletilemediğini gösteriyor. Beceriksizlikten mi plansızlıktan mı mali yetersizliklerden mi kaynaklandığını tespit etmeliyiz önce.

RAYLI SİSTEM KULLANIMI 4’TE 1

Bir Köfteci Yusuf eksikti kutuplaşmadığımız. Milletin derdi bitti, köftecininki kalmıştı. Her şeyi kutuplaşma aracı olarak kullanır hale geldik, her şeyi. Bir millet bu kadar mı kaşınır huzurunu bozmak için? Kesmiyor herhalde, dozu artırıyor, bozuk huzurunu bile bozmaya yarışıyoruz. Hiç fren kullanma alışkanlığımız yok, hep gaza basalım.

Tedarik zincirinin kırıldığı, dünya ekonomisini altüst eden bir salgından çıktık,

Meyvesi ekonomik krizini, yüksek enflasyonunu yaşıyoruz,

Her gün, istediğimiz saat ya da dakikada, dünyanın herhangi bir yerinden, varsa interneti bir köyünden hatta Himalaya dağlarında güneş enerjisi bağlanmış bir mezradan, ıssız yaylada hayvan güden çobana, okyanus ortasındaki denizciye kadar haberdar olabiliyoruz.

Bineceğimiz otobüsün varış dakikasına kadar öğrenebiliyor, konuşurken bile arama motorundan bilmediğimizi sorabiliyor, her hareket ya da etkinliğimizi, istediğimiz an istediğimiz mecrada hızla yayabiliyoruz.

Siyasi niyetler, toplantılar bitmeden önümüze dökülmüş oluyor. Sosyal medyada, kendimiz ortaya seriyoruz mahremimizi gönüllü.

Kendilerini, medeniyet olarak gösteren aynaların yalanına kaptırdılar. Lunaparklarda ‘sihirli aynalar’ bölümü olurdu, bunlarınki de sipariş, medeniymiş gibi göstereni. Abartılı maske, kostüm ve davranışlarıyla dikkat çekici görüntülerine hayran oldu, kendilerini inandırdılar.

AB Yüksek Temsilcisi Josep Borrell, 2022 yılında bu kendini beğenmişliği tutamadı içinde, “...Avrupa bir bahçedir... Dünyanın geri kalanının çoğu bir ormandır ve orman bahçeyi istila edebilir. Bahçıvanlar onunla ilgilenmeli...” diye boşalttı zehrini medeniler adına.

Hamas’ın saldırdığı 7 Ekim 2023’ten 2 gün sonra 9 Ekim’de kendini tanrı tarafından seçilmiş ırk, medenilerin de patronu gören Yahudi yobazlığının azınlıktaki temsilcileri adına

Yeni bir işaret fişeği Devlet Bahçeli’den. Daha önce de işaret fişekleri atıyordu, duymak ve anlamak istemeyenlerin gürültüsü ya da sessizliğinde, arada kaynatılıyordu. Devletin sessiz uyanışı sürüyor, gelinen aşamayı fişeğiyle işaretliyordu Bahçeli.

DSP-MHP-ANAP koalisyonu hükümetti.

Başbakan Bülent Ecevit’in “Hayatımdaki tek pişmanlığım” dediği Kemal Derviş, ekonomiyi değil de ülkeyi düzeltmeye gelmişti sanki. Tarım ve hayvancılık dahil her şeyi dümdüz etti.

Fiyatları da uygulamaları da aşırılığın gerisine düşmüyor. Salgın, deprem, afet demeden vatandaşın boğazından inmiyor elleri. Her olumsuzluğu, boğazları biraz daha sıkmak için fırsata çeviriyorlar.

Ülkeyi kalkındıran ya da su, elektrik, doğal gaz, iletişim gibi temel ihtiyaçları karşılayan şirketleri de özelleştirerek kafese sokulduk. Arayabileceğimiz bir hakkımız kalmadı, karşı koyacak gücümüz de. Kontrolsüz bir güç, üzerimizden geçiyor.

Ülkesi, milliyeti, bayrağı olmayan uluslararası vatansız şirketlere katıldılar. Ülkeleri para, idareleri sömürü, bayrakları, siyah üstüne kuru kafatası. Hiçbir bağlılık hissi taşımıyorlar ülkeleri ve topluma karşı. Ekonomi dediğimiz eşkıyalık ekonomisi, bu kontrolsüz güç karşısında yalnız bırakıldık.

Parkın içi iyi gidiyor da dışı düşünülmemiş. Yayalar araba yolundan yürümek zorunda kalıyor, otobüs duraklarının durak işaretleri yok, bazı metro giriş-çıkışları dahil kapatılan geçişler, kafası kesik tavuk gibi oradan oraya koşturuyor Ankaralılar’ı.

Güvenpark’ta Ağustos ayında başlatılan, parkın da gerçekten ihtiyacı olan tadilat, günde binlerce değil, sabahın erken saatlerinden akşamın geç saatlerine kadar yüzbinlerce kişinin geçtiği güzergahı eziyet parkuruna çevirdi.

Kaldırımların dışına kadar inşaat paravanları çekildiği için yayalar yoldan, araç trafiğinin içinde yürüyor. Yola taşan paravanlar nedeniyle bekleyenler de gelip geçenler de yolun bir şeridini dolduruyor.