İki şiir iki sesleniş

Birinci şiir Toplumu genel olarak ilgilendiren, hatta Dünya’daki tüm insanlığı ilgilendiren bir şiir. Öğüt mahiyetindedir.

İkinci şiir şahsımla ilgilidir ve özeldir.

Şairler hem içindeki bulundukları Toplum ve Dünyadaki tüm varlıklar, canlı ve cansız her şey için şiir yazarlar, hem de kendileri için yazarlar. Ben de öyle yazdım. İşte size iki şiirimi takdim ediyorum.

Birinci şiirde tüm insanlığa, ikinci şiirde aşkıma seslendim. İki Sesleniş bu!

DOĞRU GİT

Bu çağ çok zor, yolu, yordamı bozuk.
Yollar eğri olsa da, sen doğru git.
Nefsine yenilen kişiye yazık.
Cahiller içinde durma, yürü git.

Şeytandandır umutsuzluk ve yeis.
Hiç dinleme, odur en büyük necis.
Bulaşmasın ne bir kir, ne de bir pis.
Tertemiz akarsu gibi duru git.

Çoluk çocuk, mal mülk hepsi emanet.
Şuurlu gençlik yarına bir senet.
Geleceğini bu günlerden yönet.
Hem nefsini, hem neslini koru git.

Yazılanlar bir bir eder tecelli.
Yaşın ister yüz olsun, ister elli.
Herkesi bekleyen malum son belli.
Bedenin ölse de, ruhun diri git.

ŞİİR MESAFESİ

Uzaklığın ne önemi var, dualarım yetişir.
Bir şiir mesafesinde olduğunu biliyorum.
Mısralarımla ruhumdaki fırtınalar yatışır.
Bir şiir mesafesinde olduğunu biliyorum.

Gökyüzü boşluğunu doldurur, nice nice sesler.
Gün gelir de bir güzel rüzgarla dağılır tüm sisler.
Ayakta tutar bu umudum, tüm benliğimi besler.
Bir şiir mesafesinde olduğunu biliyorum.

Her akşam karanlık çöktüğünde ben de diz çökerim.
İçli içli ağlayıp sessiz sessiz yaşlar dökerim.
Çaresizce ben bu yalnızlığıma boyun bükerim.
Bir şiir mesafesinde olduğunu biliyorum.

Bu yüreğim yaslı, sensiz heryer, her yer bana zindan.
Hiç yalnızken mutlu olur mu, hiç bir can, hiçbir insan.
Asla bitmez umudum, tükenmez bendeki heyecan.
Bir şiir mesafesinde olduğunu biliyorum.
Bir şiir mesafesinde olduğunu biliyorum.